Ben was de ingenieur. Zijn berichten waren stil, spaarzaam – meestal close-ups van printplaten, schone werkstations, gekrabbelde wiskunde op servetjes. Eén foto verraste Vincent: Ben bij een robotwedstrijd, breed grijnzend met een medaille om zijn nek. Bijschrift: “Iets gebouwd dat eindelijk werkte. Mam huilde.” Vincent ook.
Ben woonde in San Diego, werkte voor een technische startup en fietste overal naartoe. Op één wazige foto stond hij op een klif met uitzicht op de oceaan. “Ga altijd vooruit,” stond er bij de foto. Vincent mompelde: “Natuurlijk doe je dat,” en markeerde hem: misschien. Rustig, logisch. Kon alle kanten op.