Elias had zijn hele leven in Portmere gewoond, een klein dorpje aan zee waar de dagen werden bepaald door de getijden. De meeste ochtenden stond hij vroeg op en trok hij zijn laarzen aan om de netten langs de kust te controleren. Hij was niet echt een visser meer. Zijn vader was dat wel geweest, maar Elias verdiende de kost met klusjes in de haven.
Hij repareerde touwen, repareerde gaten in boten en hielp met het uitladen van de vangst als de trawlers binnenkwamen. Het was vast werk, hoewel het vaak te rustig aanvoelde voor iemand die zoveel rusteloze energie met zich meedroeg. S Avonds zat hij graag op de kliffen boven de zee naar de horizon te staren.