Verward gebaarde Gwen naar Elizabeth. “Zij behandelt het landgoed nu,” zei ze met een afgemeten stem. De mannen bedankten haar en liepen naar Elizabeth toe. Gwen draaide zich terug naar een wachtende gast en ging door met haar rustige knikjes en halve glimlachjes, terwijl ze probeerde haar verwarring niet van het moment af te laten leiden.
Ze omhelsde Albert’s achterneef net gedag toen het gebeurde: een scherpe, keelklankachtige schreeuw van de andere kant van de kerk. Hoofden draaiden zich om. Gwen draaide zich om. Elizabeth stond bij de kerkbanken en hield een document vast. Haar ogen waren wijd, haar handen trilden en ze ademde snel en oppervlakkig. Ze zag eruit alsof ze een geest had gezien.