Hij was een deel van hun routine geworden en begroette Lily altijd met een weetje over welk dier ze die week het liefst wilde zien. “Je bent vroeg,” zei hij, terwijl hij met een goedmoedige grijns naar Caleb keek. “Kon er weer iemand niet wachten?” Caleb wreef over zijn nek. “Ze is al vanaf zes uur op. Ik had geen schijn van kans.”
Ethan grinnikte en boog zich naar Lily toe. “Nou, je hebt geluk. De vossen zijn vandaag vroeg wakker en ik zag je favoriet al ijsberen bij de rotsen.” Haar ogen werden groot. “Shira?” “De enige echte.” Ze begonnen aan hun gebruikelijke route, slingerend door de met bomen omzoomde paden waar de mist nog in de lucht hing.