Toen, zonder waarschuwing, vulde een zwart-witfoto het scherm – haar grootmoeder in haar twintiger jaren, heldere ogen, haar netjes opgestoken, met dezelfde hanger die Elise nu droeg. Ze hadden de oude foto gevonden tijdens het opruimen na de begrafenis van haar oma. Mara had er een foto van gemaakt om naar de nabestaanden te sturen.
Maar wat een warm moment had moeten worden, veranderde plotseling. De veteraan reageerde onmiddellijk. Zijn adem stokte, luid genoeg voor Elise om het op te merken. Hij staarde naar het scherm met een blik zo rauw en onbewaakt dat Elise instinctief de telefoon afdekte, verward en gealarmeerd door de plotselinge verandering.