De koi waren het idee van zijn vrouw geweest, “Iets vredigs,” had ze gezegd toen ze voor het eerst samen de vijver groeven. Ze wilde kleur en leven buiten het keukenraam. Nadat ze overleden was, hield hij ze voor haar. Het huis kraakte op vertrouwde manieren, de vijver glinsterde in hetzelfde licht. Zelfs de wind leek zijn plaats te kennen.
Die ochtend begon zoals altijd, totdat Walter beweging opmerkte achter zijn keukenraam. Aan de overkant van het veld dat aan zijn eigendom grensde, liepen drie mannen over het land. Ze zagen er niet uit als boeren of landmeters.