“Maar dit is het laatste onbebouwde deel van de vallei. Zodra het werk begint, word je ingesloten door het project. Het uitzicht zal verdwijnen. Zo werkt de vooruitgang nu eenmaal.” Walter gaf geen antwoord. Hij kon het vage stof op de gepoetste schoenen van de man zien, het dure horloge dat glinsterde toen hij gebaarde.
Geen plaatselijke bewoner. Niet iemand die begreep rustig. Howard reikte in een map en hield een envelop. “Neem een kijkje als je de kans krijgt. Geen haast.” “Ik zal het niet nodig hebben,” zei Walter. Howard aarzelde net een seconde te lang voordat hij de envelop op de reling van de veranda legde. “We houden contact,” zei hij en liep terug naar zijn auto.