Maar terwijl ze renden, stopte de alfawolf plotseling en draaide zich om, zijn diepe, doordringende blik op Tina gericht. Hij leek op haar te wachten, zijn ogen smekend en dringend, haar dwingend te volgen. De lucht was vol spanning en verwachting, waardoor Tina een onverklaarbaar gevoel van doelgerichtheid kreeg.
Tina’s ogen verwijdden zich. Het gedrag van de wolf viel in het niet bij de agressieve houding die hij aanvankelijk had aangenomen. Het leek alsof hij haar uitnodigde, haar aanspoorde om te volgen. Er lag een intelligentie in zijn blik, een stille communicatie die zowel verbazingwekkend als mysterieus was.