Toen de wolven het met dauw bedekte terrein overstaken en in de richting van het bos liepen, versnelde Tina haar pas, vastbesloten om haar bij te houden. Ondanks de angst en onzekerheid wist Tina dat ze niet terug kon. Het gevoel van urgentie om hen heen werd sterker, waardoor elk geritsel van bladeren en het geroep van uilen in de verte intenser aanvoelde.
Met trillende vingers haalde Tina haar telefoon tevoorschijn en draaide het nummer van James, een vriendelijke dierenexpert in de hoop hulp te krijgen. Toen James opnam, was zijn stem een geruststellende aanwezigheid te midden van alle onzekerheid. “Tina, wat is er aan de hand?” vroeg hij met oprechte bezorgdheid in zijn toon.