Tina, die snel ademde, vertelde James snel over de buitengewone gebeurtenissen van de nacht. “James, een roedel wolven heeft me naar het bos gebracht. Een van hen heeft iets in zijn bek en ik kan het niet achterlaten.” James viel even stil en Tina kon bijna voelen hoe zijn bezorgdheid groeide.
“Tina, het is geweldig dat je wilt helpen, maar wees alsjeblieft voorzichtig,” zei hij. “Wilde dieren kunnen zich gedragen op een manier die we niet verwachten, en dit kan gevaarlijk zijn.” Het bos om haar heen leek het gewicht van James’ woorden te versterken, het geritsel van de bladeren en het af en toe geroep van de uil werden een symfonie van natuurwaarschuwingen. Toch voelde Tina zich heen en weer geslingerd tussen willen helpen en luisteren naar James’ verstandige advies.