“Blijf waar je bent,” drong James aan. “Ik kom zo snel mogelijk naar je toe en dan zoeken we het samen uit.” Tina pauzeerde, verscheurd over wat ze nu moest doen. Ze besloot James haar live locatie te sturen, in de hoop dat hij kon helpen als hij daar eenmaal was. Maar naarmate de tijd verstreek, werd de urgentie die ze voelde te groot om te negeren. Ze werd gedreven door een kracht die ze niet kon verklaren en die haar dwong om de wilde wolven te blijven volgen, dieper het onbekende in.
Naarmate de wolven dieper het dichte bos in doken, werd Tina’s angst steeds groter. De rillingen liepen over haar rug en elk geritsel van bladeren in de schaduw voelde onheilspellend aan. In de verte hoorde ze vreemde geluiden. Net toen ze op het punt stond om zich uit angst om te draaien, verbrak een plotseling hard geluid de griezelige stilte.