Uiteindelijk besloot hij de richting te volgen waarin ze voor het laatst was gezien, een lege weg, geflankeerd door bomen en mist. Een vrachtwagenchauffeur die vlakbij stond te tanken zei hetzelfde: “Ze zag er overstuur uit, maar ze liep.” De woorden bleven hangen. Hij kon niet eens zeggen of de man loog. Wat als hij haar iets had aangedaan?
Hij stond een uur langs de kant van de weg en keek naar de auto’s die voorbij kwamen. De wind droeg de geur van brandstof en regen met zich mee. Ergens daaronder, vaag, dacht hij nog steeds haar stem te horen die zijn naam riep, totdat hij zich realiseerde dat het alleen het geluid van zijn eigen ademhaling was.