Om half negen ging de deur open. Connor stapte nonchalant naar binnen, zijn sleutels rinkelden in zijn hand. “Jules?” riep hij. “Waarom zit je in het donker?” Ze reageerde niet. Niet meteen. Ze stond langzaam op van de bank, de stilte bijna zwaarder dan woorden. “Waar was je vannacht, Connor?”
Hij knipperde, verward door haar toon. “Een vergadering. Ik zei toch dat ik iets met een klant had.” Zijn stem was makkelijk, bijna automatisch. Dat brak iets in haar. “Nee, Connor,” zei ze. “Geen vergadering. Je was in een café op Bloomingdale Avenue. Met Elena.” Haar stem kraakte, maar haar ogen niet.