“Ik moest het gewoon weten. Maar nu heb ik de beelden bekeken en er is niets. Niets! Rosa is gewoon Rosa. Marc is gewoon Marc. En ik lijk wel de gek die in een spiraal terechtkomt.” Julia haalde langzaam adem. “Het is normaal om na te denken als iets zo belangrijk is.
Je beschermt je huis. Je familie. Maar Clara, verlies jezelf er niet in. Je kunt voorzichtig zijn zonder uit elkaar te vallen.” Clara knipperde met haar ogen. “Wat als ik dat al ben?” “Dat ben je niet. En dat zul je ook niet. Je bent sterk, oké?” Clara knikte, hoewel haar stem kraakte. “Oké.”