Tula ging rechterop zitten. Ashley stond op uit haar stoel. Beide vrouwen keken hem verwachtingsvol aan. Maar de dokter pauzeerde. “Sommige resultaten waren… niet overtuigend,” gaf hij toe, terwijl zijn ogen naar de grafiek keken. “Er zijn afwijkingen die we nog niet begrijpen. We moeten extra tests doen.” De lucht verliet meteen de kamer.
Ze wisselden een blik van verbazing gemengd met onbehagen. Toch knikten ze. De dokter was bekwaam, bedachtzaam. Als hij zei dat er meer tests nodig waren, zouden ze hem vertrouwen. Dus ging Tula weer verder – meer bloed afnemen, meer scans, meer zacht gefluister tussen verpleegsters die zich niet realiseerden dat ze hen nog steeds kon horen vanuit haar rolstoel.