Hij vertelde elk pijnlijk detail aan de agenten. Ze wisselden onzekere blikken uit en erkenden hoe vreemd het verhaal klonk. Hoe dan ook, ze verloren geen tijd met het organiseren van een kleine task force. Met de wapens in de aanslag stapten ze in twee jerrycans die ze van Mr. Thompson’s winkel hadden geleend, klaar om Marcus’ aanwijzingen op te volgen.
Marcus’ hart galoppeerde met hernieuwde aandrang. Hij leidde ze door labyrintische geulen, half verzonken boomstammen en stille cipressen. Flitsen van die afschuwelijke achtervolging speelden zich af in zijn hoofd: Luna’s kreet, de greep van de crimineel, de volley van stenen. Elke herinnering voedde zijn vastberadenheid om haar te redden.