Eva, de zakenvrouw, runde een huidverzorgingsbedrijf -handgemaakte zepen, scrubs, oliën. Hun sociale media stonden vol met roze en gouden tinten, getuigenissen en video’s van achter de schermen. Eva schreef vaak over “een schone start” en “een frisse start” Haar bijschriften lieten pijn doorschemeren, maar ook felle veerkracht. Ze had wonden omgezet in merkverhalen.
Ze zag er krachtig uit, als iemand die nooit vergat wie haar pijn had gedaan. Haar berichten waren vriendelijk, maar vlijmscherp. Vincent markeerde haar niet. Hij wist het al. Ze zou hem geen dollar geven. Ze zou de wanhoop ruiken en er een waarschuwend verhaal van maken. “Dit is waar we boven staan,” zou ze schrijven. Hij huiverde.