Geblaf. Verschillende honden. Gabby bukte zich laag en bewoog zich stilletjes langs het gebarsten zijhek, haar hartslag bonkte in haar keel. Ze bereikte de achterste hoek en gluurde over de houten latten – en haar bloed werd koud. Een dozijn honden, vastgebonden met touwen, verwelkt onder de middagzon.
Sommigen van hen zagen er gewond uit – de ribben waren zichtbaar, de vacht was mat, de tongen hingen laag terwijl ze woest hijgden. Eentje hinkte rondjes. Een andere likte een open wond op zijn poot. En in de verste hoek, in zichzelf gekruld en trillend, lag Juniper. Zijn glanzende vacht dofte af, zijn ogen schoten angstig in het rond. Gabby hijgde bijna hardop.