In de schuilplaats bewoog Juno. Toen sloeg hij op hol. Gabby haastte zich om het hek te openen, net toen Juniper zich naar voren wierp. Op het moment dat hun ogen elkaar ontmoetten, stopte het geblaf en barstte het uit in chaos. Poten vlogen, lichamen botsten tegen elkaar, staarten bonkten wild. De twee broers botsten tegen elkaar op met de kracht die alleen verdriet en liefde kunnen veroorzaken.
Gabby stond verstijfd, tranen vielen hard en snel. Om haar heen was het stil geworden in het asiel. Personeelsleden veegden hun ogen af. Iemand greep naar zijn borst. De jongens gilden, rolden, knuffelden, konden niet stoppen met aanraken, drukken, likken – alsof ze zeker wilden weten dat de ander echt was. Gabby liet uiteindelijk een snik horen, haar hele lichaam trilde van de opluchting.