Het was een gewone dinsdag, het soort dat begon met dweilen en eindigde met bont bedekte schrobbers. Maar de stemming was anders. Het asiel bereidde zich voor op de komende adoptiedag. Een tweewekelijks evenement nu, gehouden uit wanhoop. Er was bijna geen ruimte meer. De tijd drong.
Gabby had dienst op de sociale media, ze maakte eigenzinnige bijschriften, koppelde huisdieren aan hoopvolle hashtags. Ze bewaarde Juno en Juniper altijd als laatste. Het schrijven van hun bericht was als het heropenen van een oude wond. Ze kon de uitkomst al voorspellen: veel likes, nul vragen. Twee zwarte dobermann-zwerfhondenmixen, alleen geadopteerd als paar? Geen kans.