De volgende ochtend kwam Gabby vroeg aan met een pakje lekkers onder haar arm. Juno en Juniper dansten van opwinding toen ze haar zagen. Ze voerde hen met de hand, met een hart vol pijn. Ze wilde geen afscheid nemen, maar ze wilde dat ze meer zouden hebben dan een leven in een opvangcentrum.
Om 14.00 uur precies kwam Josh aan. Lang, zachtaardig en netjes gekleed, had hij vriendelijke ogen die nadenkend door het gebouw keken toen Gabby hem een rondleiding gaf. Maar zodra hij de honden zag, bleef zijn blik hangen op Juniper. Gabby merkte het meteen.