Het koude besef overspoelde haar en deed een rilling over haar rug lopen: ze waren niet alleen. De wolf die de school was binnengedrongen en chaos en verwarring had veroorzaakt, maakte deel uit van een groter mysterie dat verborgen lag onder de aarde in deze vergeten put. Terwijl James’ licht over de vormen danste die zich beneden bewogen, riep hij naar haar: “Zijn dit dezelfde wezens, Tina?”
“Ja,” bevestigde Tina. “Het pakje…. leidde ons misschien expres hierheen,” James’ stem trilde, zijn woorden weerkaatsten tegen de vochtige wanden van de put. “Het lijkt erop dat ze wilden dat we de beesten zouden vinden die hier beneden vastzaten.” Tina, turend in de duisternis die verlicht werd door de wankele straal van James’ zaklamp, voelde een rilling over haar rug lopen.