Voordat ze kon reageren zwaaide de achterdeur open. Josh liep naar buiten, bezweet en blootsvoets, schreeuwend in zijn telefoon. “Ja, ik heb hier een eersteklas Doberman. Twee jaar oud, getraind. Twee duizend en hij is van jou. Volbloed. Geen papieren, maar geloof me, hij is schoon.” Gabby’s maag veranderde in ijs.
Hij ging hem verkopen. Liegen over zijn afkomst, zijn identiteit uitwissen, het geld in eigen zak steken. Gabby deinsde geschrokken achteruit, haar schoenen gleden bijna uit over het losse grind. Ze bleef laag tot ze de straat om was en sprintte toen naar haar auto, haar borst kloppend, haar vingers trillend terwijl ze haar telefoon pakte.