8. Warme douche
Het is bijna onmogelijk om een warme douche te nemen in Noord-Korea. In plaats daarvan worden badhuizen druk bezocht. Van hoofdstad Pyongyang tot het platteland: huizen worden verwarmd met houtkachels en warm water uit de kraan kun je wel vergeten.
9. Alleen binnenlands bellen
Mobiele telefoons zie je steeds vaker in Noord-Korea. Deze toestellen hebben echter een bijzondere beperking: je kunt met een Noord-Koreaanse simkaart alleen binnen het land bellen. Alle oproepen naar nummers buiten Noord-Korea zijn geblokkeerd. Zo houdt het regime een ijzeren greep op zijn bevolking
10. Religie niet welkom
Boeddhistische tempels in Noord-Korea zijn er vooral als historische en culturele overblijfsels. Christelijke uitingen kom je daarnaast echt nauwelijks tegen. Strikt genomen is religie niet verboden, maar het Christendom wordt gezien als bedreiging van de nationale ideologie. Eventuele religieuze dorpjes staan onder strikt toezicht van het regime, en zijn bovendien moeilijk te vinden.
11. Moeilijk verkrijgbare kranten
Het nieuws is in Noord-Korea aan banden gelegd door de overheid. Kranten van enkele jaren daarvoor zijn nauwelijks te vinden in bibliotheken. Stel dat de ideeën van de communistische partij veranderen, dan is het op deze manier niet terug te vinden in de verslaggeving. Buitenlandse kranten zijn bovendien überhaupt niet beschikbaar.
12. Nummerbord op je fiets
Auto’s zijn er in Noord-Korea nauwelijks. Alleen de elite kan zich zo’n luxe veroorloven. Ook fietsen zijn niet goedkoop, en zul je bijna alleen in Pyongyang tegenkomen. Daarnaast moet elke fiets geregistreerd worden en voorzien zijn van een nummerbord. Zo houdt de overheid zelfs de controle over de tweewielers van de bevolking.
13. Huizen toewijzen
Het kopen of huren van een appartement gaat in Noord-Korea anders gewend bent. Het land kent ook hierin namelijk geen vrije markt. Je moet simpelweg hopen dat de overheid je een woning toewijst waar je blij mee bent. Zo niet: pech gehad.
14. Noord-Koreaans ‘internet’
Op internet is bijna alles te vinden. Dat betekent dat dit een bedreiging vormt voor de dictatuur van Noord-Korea. Hierom is toegang tot het echte internet zoals wij dat kennen bij uitstek verboden. Er bestaat wel een internet, maar dit is anders dan je gewend bent: het is namelijk een specifiek netwerk dat binnen No0rd-Korea is opgezet. Het Noord-Koreaanse internet heet ‘Kwamyong’, en bestaat volgens schattingen uit duizend tot vijfduizend websites. Hierop is alleen informatie te vinden die in lijn is met de wensen van de machthebbende partij.
15. Blauwe spijkerbroeken
Het lijkt zo simpel en je zult er waarschijnlijk niet bij stilstaan: de kleur van je spijkerbroek. Volgens het Noord-Koreaans leiderschap zijn dit soort broeken symbool van westerse invloed. Als je als buitenlander het land bezoekt kom je er misschien mee weg om deze te dragen – tot op zekere hoogte. Als teken van respect word je geacht géén blauwe spijkerbroek te dragen wanneer je de monumenten voor overleden leiders Kim Il-Sung en diens zoon Kim Jong-Il bezoekt.
Noord-Korea bezoeken?
Kortom: Noord-Korea kent bijzonder weinig vrijheid. Ook buiten de lockdown die nu internationaal vliegverkeer aan banden heeft gelegd, is het land lastig te bezoeken. Zou jij het met al deze regels aandurven?
Pagina 2/2
Lees ook: Rondreisinspiratie: 5 prachtige rondreizen om te maken
Bron: Brightside | Beeld: Unsplash