Isa Hoes over heftige tijd: “Ik klapte in elkaar en zag ineens wat ik had gedaan. Ik kon niet meer!”

Na het overlijden van Antonie Kamerling kwam Isa zichzelf weer tegen. “Na Antonie’s dood ging ik harder werken dan ooit. Ik moest de perfecte moeder én vader ineen zijn. Ik moest mijn gezin nu alleen onderhouden en als freelancer weet je nooit wat er komt, dus was ik dankbaar voor alles wat er op mijn pad kwam.”

Overleven of leven?
Maar het keiharde werken en doorgaan eiste op een gegeven moment zijn tol. “Ik klapte in elkaar en zag ineens wat ik had gedaan. Overleven in plaats van leven… Begrijpelijk, maar ik kon niet meer. Nee, ik wilde niet meer! Niet meer hard zijn, maar zacht naar mezelf en de wereld om me heen. Niet meer zo perfectionistisch, maar gewoon leven, genieten en vertrouwen op wat er is.” Isa wil weg van de vluchtigheid en oppervlakkigheid, en probeert dat ook aan haar kinderen mee te geven. “De ratrace, de druk van ‘mooigemaakte’ social media… het is allemaal niet waar! Het is niet echt. Leven zonder filters… durven we dat nog? Ik wel… hoop dat je meedoet”, aldus Isa in haar post.

Dotan
Het eerlijke en rauwe verhaal deelt de actrice naar aanleiding van de oproep van zanger Dotan om échte verhalen op social media te delen, in plaats van mooie en gefilterde plaatjes. Ook andere BN’ers, zoals radio-dj Giel Beelen, Miss Montreal-zangeres Sanne Hans, actrice Sanne Vogel en Typhoon, delen hun eerlijke verhalen met de hashtag #insidemybones.

Ik weet niet of mensen denken dat ik een en al glamour ben maar dat ik sterk ben is denk ik wel iets wat mensen van mij denken. En dat klopt, maar niet elke dag en ook niet van jongs af aan. Op de lagere school werd ik door n klasgenoot geschopt en geslagen. Altijd als niemand t zag of samen met anderen die lafjes wegkeken.. Maar ook ik deed niets. Ik implodeerde, had iedere dag buikpijn en wilde op n gegeven moment niet meer naar school. Wel leefde ik in mijn fantasie wereld. Wacht maar, dacht ik, als ik later groot ben word ik een hele goeie actrice! En toen ik werk kreeg geloofde ik het diep van binnen niet. Bij alles wat ik voor elkaar kreeg was er een stem die zei dat het vast mis ging, dat ze zich vergist hadden. En al die jaren ging ik door maar vond ik dat het beter moest en beter kon. Perfectionisme? Nee hoor, ik was gewoon een harde werker zei ik. En na Antonies dood ging ik harder werken dan ooit. Ik moest de perfecte vader en moeder in een zijn. Ik moest mijn gezin nu alleen onderhouden en als freelancer weet je nooit wat er komt dus dankbaar voor alles wat er op mijn pad kwam. Tot 3 maanden geleden.. ik klapte in elkaar en zag ineens wat ik had gedaan. Overleven in plaats van leven.. begrijpelijk maar ik kon niet meer. Nee, ik wil niet meer! Niet meer hard zijn, maar zacht naar mezelf en de wereld om me heen. Niet meer zo perfectionistisch maar gewoon leven, genieten en vertrouwen op wat er is. Elkaar weer echt aankijken en voelen, niet de vluchtigheid en oppervlakkigheid. Dat is ook wat ik mijn kinderen wil meegeven; de ratrace, de druk van ‘mooigemaakte’ social media.. het is allemaal niet waar! Het is niet echt. Leven zonder filters.. durven we dat nog? Ik wel… hoop dat je mee doet. Dank je wel @dotanmusic voor je uitnodiging en hoop dat meer mensen geïnspireerd raken! Het leven is niet altijd makkelijk en als we dat durven delen zullen de gesprekken en contacten eerlijker, intenser en interessanter zijn dan ooit #insidemybones #? #?

Een bericht gedeeld door Isa Hoes (@isahoes) op


Bron: Flair | Beeld: Instagram


Pagina 2/2