Hoe komt het dat je soms een totaal verkeerde inschatting maakt?
Nu we bijna overal mondkapjes moeten dragen, gebeurt het regelmatig dat we een bekende tegenkomen en diegene in eerste instantie niet herkennen. Maar wanneer je iemand alleen nog maar met mondkapje op hebt gezien, kun je soms ook een hele verkeerde inschatting maken van hoe diegene er zonder masker uitziet. Hoe dat kan leggen we uit.
Zelf aanvullen
Ons brein is er goed in om dingen aan te vullen die we zelf niet zien. Wanneer er bijvoorbeeld een paar letters missen in een woord of een lijn is niet helemaal afgemaakt, vullen we dat zelf aan. Dat aanvullen wordt amodale voltooiing genoemd. Dit doen we ook wanneer de helft van een gezicht bedekt is door een mondkapje, dan bedenkt ons brein alvast hoe dat deel eruitziet. Echter klopt die aanvulling niet altijd. Zo’n verkeerde inschatting van een gezicht is goed te verklaren. We zijn simpelweg slecht in het waarnemen van gezichten, tenzij we een totaalplaatje zien.
Gezichtsherkenning
De afgelopen twee jaar hebben we bijna overal mondkapjes moeten dragen. Nieuwe mensen leren we dan ook vaker met mondkapje kennen, dan zonder. Erez Freud, cognitief neurowetenschapper aan de York-universiteit in Canada, noemt 2020 daarom ‘het grootste experiment in gezichtsherkenning ooit’. “Hoe we anderen waarnemen en identificeren, is erg veranderd gedurende de coronacrisis”, stelt Freud in VICE.
Pareidolie
Mensen mogen dan slecht zijn in het waarnemen van (onbekende) gezichten, toch zijn we er gevoelig voor. We zien namelijk vaak gezichten in willekeurige voorwerpen. Dit heet pareidolie. Onze hersenen hebben daarbij de neiging om gezichten in een bepaalde combinatie te zien. Wanneer er twee ogen, een neus en een mond aanwezig zijn, of iets dat erop lijkt, wordt er verder niet gelet op specifieke gezichtskenmerken. Zo blijkt maar weer dat er een hoop gebeurt in ons brein!
Lees ook: Nog steeds geen corona gehad? Wellicht dankzij je T-cellen
Bron: Flair, VICE | Beeld: Pexels