‘Achteraf heb ik al mijn hele leven last van depressieve gevoelens’
Thomas Dekker weet als geen ander hoe het is om te dealen met verslavingen en depressies. In zijn nieuwste boek Koersen op Geluk beschrijft de oud-wielrenner hoe hij keer op keer in de meest onmogelijke situaties weet te belanden – en wat hij daarvan heeft geleerd. Hij vertelt erover in gesprek met Nieuwe Revu.
Dopinggebruik
Er kwam een einde aan zijn succesvolle carrière als wielrenner, nadat Thomas Dekker werd betrapt op dopinggebruik. In zijn nieuwe boek zegt hij dat weinig wielrenners na het ontdekken van hun dopinggebruik zo hard werden aangepakt als hij. “Hoge bomen vangen veel wind”, zegt hij daarover. “Ik was een jongen met een snelle auto en een grote mond, dus dan ben je een makkelijke prooi. Ik kon ook niet echt eerlijk zijn, want ik moest van hogerhand een soort bullshitverhaaltje houden. In mijn vorige boek heb ik dat rechtgezet, want anders blijft dat je toch je hele leven achtervolgen. Ik kan nu alles doen in de wielrennerij, wat niet mogelijk is als je nog leeft in een soort leugen.”
Extremiteit en mateloosheid
Koersen op Geluk begint waar zijn vorige boek eindigde: wielercarrière afgesloten, alle zondes opgebiecht, schone lei. Hoe was dat voor Thomas? “Het professionele wielrennen was voorbij, maar de extremiteit en de mateloosheid gingen gewoon door. De hogesnelheidstrein waar ik op zat, verminderde op geen enkele manier vaart”, vertelt hij in Nieuwe Revu. “Het aanvallen van het wereldduurrecord, verhuizen naar Beverly Hills; er is geen moment adempauze geweest. Ik trok in Los Angeles in bij mijn veel oudere vriendin Nathalie. Zij is heel groot in de kunstwereld en heeft in het verleden films geproduceerd, maar ze heeft ook veel banden in de fashion. We vlogen de hele wereld over naar kunstbeurzen en filmevenementen en noem het allemaal maar op. Het was een baan op zich om dat allemaal mee te maken, want dat was allemaal een ver-van-mijn-bedshow”, aldus de voormalig wielrenner. “Ik ging eigenlijk compleet iemand anders z’n leven leiden.”
Therapieën
Thomas leidde een extreem leven. Nathalie had twee healers in dienst die constant tot hun beschikking stonden. Wat voor therapieën heeft hij allemaal gevolgd? “In die wereld weten veel mensen op een gegeven moment van gekkigheid niet meer wat ze moeten doen, dus dan gaan ze van alles uitproberen”, stelt hij. “Ik kreeg gewoon traditionele therapie, maar ik heb ook gehiket op lsd en in the middle of nowhere een ayahuasca-trip gehad. Je kunt het zo gek niet bedenken of wij hebben het gedaan”, vertelt Thomas. “Sommige mensen doen niks met al die inzichten of verdiepen zich überhaupt hun hele leven niet in zichzelf, maar ik ben blij dat die interesse bij mij wel is aangezwengeld. Doordat ik een spiegel kreeg voorgehouden, ben ik me gaan realiseren dat het leven niet zo zwart-wit is als ik soms dacht. Er is een zaadje geplant waardoor ik meer ben gaan nadenken over mezelf, hoe ik in het leven sta, wat ik doe en waarom ik bepaalde dingen doe.”
Of dat de aanleiding was om te stoppen met drank en drugs? “Drugs deed ik niet zoveel, het was vooral drank. Elke dag voor het diner een cocktail, tijdens het eten nog een cocktail en wijn, dan nog een paar wijn. Het was niet excessief, er zijn zoveel mensen die elke dag drinken, dus het stond mij eigenlijk helemaal niet tegen. De alcoholstop is er doorheen gedrukt door onze healers nadat ik weer eens boos was weggevlogen uit Los Angeles na de zoveelste ruzie met Nathalie. Toen ik terugkwam zeiden zij: er is heel veel ruis bij jullie door de alcohol, jullie kunnen beter stoppen.”
Depressieve buien
In het boek heeft Thomas het ook over zijn depressieve buien. “Achteraf heb ik daar al mijn hele leven last van, maar ik ben er lang aan voorbijgegaan”, onthult hij. “Eerst omdat ik alleen maar bezig was met wielrennen, daarna had ik bezigheidstherapie in de vorm van de wereld over vliegen. Maar onder de oppervlakte zijn de depressieve gevoelens er altijd geweest. Dat is zeker niet weggegaan, sterker nog: het is iets waar ik elke dag mee worstel”, legt de sportman uit. Op dit moment hikt hij aan tegen medicatie. “Dat heb ik nog nooit gedaan, omdat het mijn grote angst is dat je dan heel vlak gaat worden. Maar veel mensen hebben die ervaring helemaal niet en knappen er enorm van op, dus misschien moet ik het toch maar eens gaan proberen.”
Verder lezen? Het hele interview met Thomas Dekker vind je in de nieuwste Nieuwe Revu, nu overal verkrijgbaar!
Lees ook: Dave Roelvink over verslaving: ‘Ik was altijd anti-drugs, dat was wel gek’
Bron: Nieuwe Revu | Beeld: Brunopress