De regen hamerde op de snelweg alsof hij er doorheen wilde breken. Dan vocht tegen het stuur toen de truck op en neer ging en de oplegger achter hem schokte alsof hij een eigen wil had. Een harde schok, een metalen krak en binnenin brak er iets los. Kratten barstten door de achterkant en tuimelden naar buiten.
Het geluid van versplinterend hout en versplinterend metaal was verschrikkelijk, maar werd overstemd door de stortbui. Hij vloekte, week uit naar de berm en knipperde door de ruitenwissers naar het spoor van brokstukken achter hem. De regen maakte het onmogelijk om te zien wat er was gevallen, maar één ding was duidelijk: er was iets groots losgebroken.
Plotseling verschenen er koplampen achter hem. Twee witte lichtbollen doorkliefden de storm en kwamen snel dichterbij. Hij kneep zijn ogen dicht en verwachtte rood en blauw licht, maar dat was er niet. Het voertuig vertraagde toen het dichterbij kwam. Even zag hij hoe de bestuurder hem kil aanstaarde. Zijn maag draaide zich onaangenaam om. Dat was zeker geen snelwegpatrouille!